een psychologische behandeling die zich richt op het vergroten van het bewustzijn van lichaam en geest en die patiënten helpt om zich aan te passen aan problemen in hun leven.

in Europa wordt dit middel meestal Paracetamol genoemd.

Een alternatieve therapie waarbij naalden worden ingebracht in specifieke delen van het lichaam.

Pijn die plotseling van aard is; gedefinieerd als korter durend dan 6 weken.

Activiteiten en bewegingen waar mensen dagelijks mee bezig zijn, zoals zitten, staan, reiken, tillen en buigen.

Een weefseltransplantaat dat tijdens de operatie wordt gebruikt en dat van iemand anders afkomstig is dan de geopereerde patiënt zelf, meestal van een kadaver of een botbank. Bij spinale fusieoperaties worden vaak allograften gebruikt om de botgroei te stimuleren, zodat fusie kan plaatsvinden.

De buitenste laag van een tussenwervelschijf die uit kraakbeen bestaat; bevat binnenin de gelachtige vloeistof van de schijfkern, genaamd nucleus pulposus.

Deze aandoening verwijst naar een scheur in de annulus fibrosis (taaie buitenlaag) van een tussenwervelschijf.

Een term die wordt gebruikt om de voorzijde van het lichaam aan te duiden. Eén van de verschillende anatomische termen voor locatie, waaronder posterieur, dorsaal, ventraal, lateraal, mediaal, proximaal en distaal.

Een ligament dat over de gehele lengte van het wervelkanaal doorloopt op de anterieure zijde (voorzijde) van de wervelkolom.

Een wervelkolomoperatie die gericht is op het samensmelten van twee wervellichamen tot één massief botsegment. Een anterieure fusie benadert de wervelkolom via de voorzijde van het lichaam, meestal door middel van een incisie in de buik.

Een wervelkolomoperatie waarbij twee of meer lendenwervels worden samengesmolten tot één massief botsegment. De fusie vindt plaats tussen de voorste wervellichamen.

Een wervelkolomoperatie waarbij de voor- en achterzijde van twee of meer wervels permanent worden verbonden; bij deze operatie kan ook een gedeelte of het geheel van één of meerdere tussenwervelschijven verwijderd worden.

Gövdenin ön düzlemini tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Posterior, dorsal, ventral, lateral, medial, proksimal ve distal dahil çok sayıda konum belirten anatomik terimden biridir.

Een minimaal invasieve procedure waarbij gebruik wordt gemaakt van een arthroscoop, een soort endoscoop, om de tussenwervelschijf, die pijn veroorzaakt door een uitpuilende kern, te benaderen. Arthroscopie maakt gebruik van een zeer kleine incisie en er hoeft niet in spieren, ligamenten of pezen gesneden te worden.

Met betrekking tot een gewricht.

Degeneratie van de gewrichten van de wervelkolom.

De fusie van botten over een gewrichtsruimte, waardoor de beweging wordt beperkt of geëlimineerd. Het kan spontaan gebeuren of als gevolg van een chirurgische ingreep, zoals fusie van de wervelkolom.

Elke ziekte of aandoening waarbij een gewricht betrokken is.

Het chirurgisch hermodelleren van een aangetast of beschadigd gewricht.

Een algemeen verkrijgbare, niet-steroïde, ontstekingsremmende pijnstiller.

Een weefsel- of bottransplantaat dat wordt gebruikt tijdens een operatie, waarbij het transplantaat uit een ander deel van het lichaam van de patiënt wordt gehaald. In het geval van een autograft voor een spinale fusie operatie, wordt het bot meestal uit het bekken van de patiënt gehaald.

Het weefsel dat in de interne holten van de botten zit. Een belangrijke functie van dit weefsel is om rode bloedcellen te produceren.

Een informele term voor zenuwcompressie, vaak geassocieerd met degeneratieve aandoeningen zoals spinale artritis en degeneratieve schijfziekte. Deze aandoening kan op elk niveau van de wervelkolom optreden, maar komt het meest voor in de lumbale (onderrug) en cervicale (nek) gebieden. Een beknelde zenuw zorgt voor gelokaliseerde pijn, uitstralende pijn, tintelingen, gevoelloosheid en/of spierzwakte.

Een groeifactor die de vorming van nieuw bot of kraakbeen uitlokt. Soms wordt BMP gebruikt in plaats van een bottransplantaat bij spinale fusieoperaties.

Het harde weefsel dat structurele ondersteuning biedt aan het lichaam. Het is voornamelijk samengesteld uit hydroxyapatietkristallen en collageen. Individuele botten kunnen worden geclassificeerd als lang, kort of plat.

Een elektrisch apparaat dat wordt gebruikt om de groei van nieuw bot te induceren na een spinale fusieoperatie. Een stimulator kan op de plaats van de operatie worden geïmplanteerd of uitwendig worden gedragen.

Een relatief dun metalen plaat dat via schroeven op het bot wordt bevestigd. Botplaten worden gebruikt om botten of botfragmenten te immobiliseren, zodat genezing kan optreden.

Een metalen voorwerp met schroefdraad dat in het bot wordt ingebracht. De functies van botschroeven zijn om botten of botfragmenten te immobiliseren of om andere medische voorwerpen, zoals metalen botplaten, aan botten te bevestigen.

Botsporen zijn kleine en afgeronde of knobbelige osteofytvormingen, die zich in of rond gewrichten ophopen of op die plekken waar bindweefsel (zoals ligamenten of pezen) en botten samenkomen.

Worden ook wel wervels (of enkelvoud, wervel) genoemd. De botten van de wervelkolom zijn gestapeld om een kolomvormige structuur te creëren, die het ruggenmerg beschermt en ons lichaam in staat stelt om verschillende bewegingen uit te voeren.

Bot dat van de ene plaats bij een individu wordt geoogst en in een ander individu (allograft-bot) of op een andere locatie bij dezelfde persoon (autogeen bot) wordt geplaatst.

Waarbij ontbrekende of beschadigde delen van het bot worden vervangen door bot van een natuurlijke, synthetische of kunstmatige oorsprong. Een bottransplantaat wordt gebruikt bij een spinale fusie ingreep om osteogenese (nieuwe botvorming) te stimuleren, zodat fusie kan optreden.

De letter "C" gevolgd door een cijfer is een manier om naar de zeven wervels van de cervicale wervelkolom of nek te verwijzen. Zo kan er bijvoorbeeld een hernia optreden tussen de C3- en C4-wervels.

Een bundel zenuwwortels in de lumbale wervelkolom die van het uiteinde van het ruggenmerg aftakken en zich uitstrekken door de onderste ledematen, de dikke darm en de blaas.

Een spoedgeval veroorzaakt door de compressie van de zenuwbundel in het onderste deel van het wervelkanaal, de cauda equina. De symptomen zijn o.a. pijn, verlamming en incontinentie; de aandoening vereist onmiddellijke medische hulp.

Bestaat uit de hersenen en het ruggenmerg, die de motorische en sensorische signalen door het lichaam sturen; werkt samen met het perifere zenuwstelsel.

Centrale kanaalstenose is de vernauwing van het wervelkanaal.

Het lichaam van een wervel.

Beschermende voedingsvloeistof die de hersenen en het ruggenmerg omringt.

Een term die wordt gebruikt om naar de nek te verwijzen. Het cervicale gebied van de wervelkolom bestaat uit zeven wervels die het hoofd en de nek samen laten bewegen.

Het nekgebied van de wervelkolom met daarin de eerste zeven wervels.

"Radiculopathie" is de algemene term voor de symptomen die optreden wanneer er een onjuiste of onvolledige werking is van één of meerdere spinale zenuwwortels. De term "cervicaal" verwijst naar het deel van de wervelkolom dat door de nek loopt.

Een chiropractor is een zorg hulpverlener die zich bezighoudt met het diagnosticeren en behandelen van aandoeningen aan het bewegingsapparaat. Chiropractische behandeling komt vooral veel voor bij patiënten met nek- of rugpijn.

Deze term beschrijft pijn die langer dan drie maanden aanhoudt.

spinale claudicatie is een verstoorde stroom van spinale vloeistof en zenuwen ten gevolge van een stenose.

een psychologische behandeling die erop gericht is om leed te verminderen en het welzijn te vergroten door te praten over de overtuigingen en zorgen van de patiënt en hun gedrag te veranderen.

Samendrukken

Aanwezig bij en bestaand vanaf het moment van geboorte.

Een wervelkolomoperatie waarbij het wervellichaam wordt verwijderd.

Botweefsel dat is ontdaan van zijn mineralen; bijvoorbeeld calcium en fosfor.

Orale steroïden die als pijnstiller gebruikt worden door patiënten die directe pijnbestrijding nodig hebben. Deze medicatie wordt meestal voorgeschreven aan patiënten die te maken hebben met artritische pijn, allergische reacties en andere, soortgelijke aandoeningen.

Cyclo-oxygenase-2(COX-2) remmers zijn niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen die vaak worden aanbevolen voor patiënten met artritische pijn of pijn die veroorzaakt wordt door degeneratieve gewrichtsaandoeningen.

Een heldere vloeistof die het ruggenmerg en de hersenen omringt en het centrale zenuwstelsel beschermt.

Een CT-scan maakt gebruik van röntgentechnologie om de innerlijke werking van het lichaam te bestuderen. Dit diagnostische beeldvormingsapparaat wordt gebruikt om een afbeelding van een specifiek lichaamsdeel te genereren uit een reeks tweedimensionale afbeeldingen.

Chirurgische behandeling met als doel de druk op een zenuw, zenuwwortel of het ruggenmerg zelf, te verlichten.

Een procedure gericht op het opheffen van neurale compressie veroorzaakt door anatomische afwijkingen in de wervelkolom; bij een decompressieoperatie kan bot of weefsel worden verwijderd om meer ruimte te creëren voor de spinale zenuwen.

Verwijst naar het verlies van dikte en waterinhoud van een of meer tussenwervelschijven, die de botten van de wervelkolom ondersteunen en fungeren als schokdempers. Dit hoort bij het normale verouderingsproces. In sommige landen wordt de term degeneratieve schijfziekte gebruikt wanneer dit proces pijn lijkt te veroorzaken.

Gekenmerkt door de veranderingen aan de tussenwervelschijven en kleine gewrichten van de wervelkolom, behorende bij het normale verouderingsproces. Sommige artsen noemen het degeneratieve schijf- en facetziekte, wanneer zij denken dat de pijn uit deze structuren komt.

Een aandoening die een langdurig gevoel van droefheid, melancholie, teleurstelling en pessimisme beschrijft en die het dagelijks leven verstoort.

Het operatief, deels of in zijn geheel, verwijderen van een gehernieerde tussenwervelschijf.

Ontsteking van een tussenwervelschijf, meestal veroorzaakt door een infectie.

Een term die wordt gebruikt om te verwijzen naar pijn waarvan wordt gedacht dat deze veroorzaakt wordt door een of meerdere tussenwervelschijven.

Pijn waarvan wordt gedacht dat deze veroorzaakt wordt door een aandoening van de tussenwervelschijven van de wervelkolom.

Een diagnostisch hulpmiddel waarbij contrastkleurstof in de kern van een tussenwervelschijf geïnjecteerd wordt, maar deze methode wordt vrijwel niet meer gebruikt vanwege het risico op schade.

Een test die de elektrische signalen van spieren gebruikt om mogelijke zenuwafwijkingen te detecteren. Het kan nuttig zijn bij het aantonen van verschillende spinale aandoeningen, waaronder spinale stenose, hernia's, uitpuilende tussenwervelschijven en heupzenuw compressie. Deze test wordt vaak gebruikt in combinatie met een zenuwgeleidingsonderzoek (NCS, nerve conduction study).

Een minimaal invasieve procedure die afwijkingen van de wervelkolom, die pijnlijke zenuwcompressie veroorzaken, aanpakt. Een aantal flexibele buizen en een videomonitor stellen de chirurg in staat om, via een kleine incisie, toegang te krijgen tot het aangetaste deel van de wervelkolom.

Een minimaal invasieve procedure, die ontworpen is om chronische nek- of rugpijn te verlichten door de zwelling op de plaats van spinale zenuwcompressie, te verminderen. Dit wordt bereikt door een ontstekingsremmer (corticosteroïde) in de naastgelegen epidurale ruimte, het gebied tussen de beschermende laag van het ruggenmerg en de wervels, te injecteren.

Een chirurgische procedure waarbij een of meer gedegenereerde vertebrale facetgewrichten worden weggesneden, om een veel voorkomende oorzaak van zenuwcompressie weg te nemen.

De gepaarde scharniergewrichten die de wervels verbinden en de beweging van de wervelkolom mogelijk maken. Zoals alle gewrichten, kunnen facetgewrichten op latere leeftijd degeneratieve aandoeningen ontwikkelen, zoals artrose.

Een minimaal invasieve procedure, waarbij een geïnjecteerd, zenuwblokkerend middel voor twee doeleinden wordt gebruikt: om pijn veroorzaakt door ontstoken facetgewrichten te verminderen en om te bevestigen dat de pijn afkomstig is van het vermoedelijke facetgewricht.

Beschrijft pijn waarvan wordt gedacht dat deze afkomstig is van een of meerdere facetgewrichten in de wervelkolom. Facetpijn kan, naast andere symptomen die gerelateerd zijn aan zenuwcompressie, chronische nek- of rugpijn veroorzaken.

Gebruik van radiologische beeldvorming om te begeleiden tijdens invasieve diagnostische en chirurgische procedures.

Een foramen is een opening of kanaal in de wervelkolom, waardoorheen de ruggenmergzenuwen lopen na hun vertakking van het ruggenmerg.

Verwijst naar de kanalen, of nauwe doorgangen, die tussen de wervels aanwezig zijn en die de ruggenmergzenuwen beschermen. Meervoud van foramen.

Verwijst naar de vernauwing van de kanalen in de wervels, die verantwoordelijk zijn voor de bescherming van de zenuwwortels bij het verlaten van de wervelkolom.

Ook bekend als foraminale stenose, de geleidelijke vernauwing van de foraminale kanalen in de wervelkolom, deel uitmakend van het normale verouderingsproces en kan soms leiden tot zenuwcompressie.

Operatie om twee of meer wervels in de wervelkolom blijvend met elkaar te verbinden.

Een getraind medisch professional, die mensen van alle leeftijden, met allerlei medische problemen, aandoeningen, ziektes of verwondingen, waardoor ze beperkt zijn in hun bewegingen en hun dagelijks leven, behandelt.

Het medisch veld, gericht op het ontwikkelen, behouden en herstellen van het maximaal bewegings- en functioneel vermogen van een individu, wiens kwaliteit van leven en vaardigheden op deze gebieden, worden bedreigd vanwege leeftijd, verwonding, ziekte of diens omgeving.

Elke operatie uitgevoerd in het nekgebied. Een halsoperatie kan om verschillende redenen worden uitgevoerd, maar wanneer het om de wervelkolom gaat, is het doel van de nekprocedure vaak om pijn, veroorzaakt door een degeneratieve wervelkolomaandoening, te verlichten.

Eén van de drie lagen van de hersenvliezen, een beschermend membraansysteem dat de hersenen en het ruggenmerg omringt.

Het driehoekige bot bestaande uit vijf gefuseerde wervels aan het einde van de ruggengraat.

Naarmate het lichaam ouder wordt, kan het centrum van de tussenwervelschijven watergehalte gaan verliezen, waardoor de tussenwervelschijf minder effectief wordt als stootkussen, met als gevolg dat het structurele materiaal van de schijf naar buiten wordt verplaatst. De meeste hernia's komen voor in de onderste twee tussenwervelschijven van de lumbale wervelkolom. Een hernia kan pijnloos zijn, of pijn veroorzaken in een zenuwwortel in de wervelkolom. Dit kan verschijnselen van rugpijn of een gevoel van pijn, gevoelloosheid, tintelingen of zwakte in de benen veroorzaken, genaamd "ischias". Ook wel bekend als een uitpuilende of gescheurde tussenwervelschijf, of als hernia nucleus pulposus (HNP). Het kan ook in de nek voorkomen en, zelden, in het thoracale deel van de wervelkolom.

Een hernia treedt op wanneer de taaie, vezelige buitenwand van een tussenwervelschijf scheurt en het nucleusmateriaal van de schijf in het wervelkanaal kan lopen.

Komt voor wanneer de componenten van een tussenwervelschijf naar buiten puilen door een scheur of barst in de wand van de annulus fibrosus.

Een looptraining met weinig belasting, ontworpen om de verhoogde weerstand van water als hulpmiddel te gebruiken. Hydrotherapie zorgt voor het aansterken en opbouwen van spierweefsel, zonder extra druk op de gewrichten, waaronder de knieën, heupen en wervelkolom, te geven.

Beschrijvende term voor een orgaan of lichaamsdeel dat een vergroting van de cellen heeft ondergaan. Dit is relevant voor de wervelkolom in het geval van ligamentum flavum hypertrofie, waarbij één of meer van de ligamenten tussen de wervels zijn gaan ossificeren of verdikken, wat mogelijk leidt tot zenuwcompressie.

Een pijnstiller uit de groep niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen, die wordt gebruikt om lichte tot matige pijn en ontsteking te behandelen.

Het inbrengen van een sonde om de weefsels binnenin een degenererende tussenwervelschijf, de bron van zenuwcompressie en daardoor pijn, tintelingen, gevoelloosheid of spierzwakte, te verwarmen. Hierdoor krimpt de tussenwervelschijf, waardoor de zenuwcompressie wordt verminderd.

Een ingezakte tussenwervelschijf is een degeneratieve wervelkolomaandoening die optreedt als gevolg van veroudering of normale slijtage. Deze aandoening komt relatief veel voor naarmate een persoon ouder wordt en is in principe asymptomatisch, tenzij de tussenwervelschijf of het schijfmateriaal in contact komt met een zenuwwortel of het ruggenmerg zelf.

Gerelateerd aan de wervelkolom, verwijst dit naar het onvermogen van een deel van de spinale anatomie om de bedoelde functie uit te voeren. Dit kan worden veroorzaakt door een aantal degeneratieve wervelkolomaandoeningen, of door traumatisch letsel.

Bot van een graft of een implantaat in de ruimte waar eerst een tussenwervelschijf zat, met als doel het fuseren van twee of meer wervelsegmenten.

Pijn, gevoelloosheid en tintelingen in de innervatiegebieden van de nervus ischiadicus, die van diep in de bil omlaag naar de voet loopt.

Een vernauwing van het wervelkanaal, die ontstaat wanneer een of meerdere anatomische elementen van de wervelkolom ontstoken of beschadigd raken, of van hun plek zijn verschoven.

Zacht, flexibel weefsel dat de gewrichten van de wervelkolom bekleedt (genaamd facetgewrichten); kraakbeen is ook een integraal onderdeel van de schokdempers die zich tussen de wervels bevinden.

Ook wel tussenwervelschijf artroplastiek genoemd. ADR is een ingreep die een gedegenereerde tussenwervelschijf verwijdert en deze vervangt door een discusprothese.

Procedure voor het repareren van fracturen door osteoporose, waarbij lijmachtig materiaal in een ballonnetje wordt geïnjecteerd, nadat deze in een gecollabeerde wervel is ingebracht.

Een kromming in de wervelkolom die naar de achterkant van het lichaam wijst. Een bochel is een voorbeeld van kyfose.

De letter L gevolgd door een cijfer, identificeert een specifieke wervel in de lumbale (lage) wervelkolom. L3 is bijvoorbeeld de derde wervel in de lumbale wervelkolom. L3-4 verwijst naar de tussenwervelschijf tussen de wervels L3 en L4.

Chirurgische procedure waarbij stukjes bot verwijderd worden om de druk op het ruggenmerg en de zenuwwortels te verlichten.

Een type spinale fusieoperatie, waarbij de chirurg de lage rug via de zijkant benadert in plaats van via de rug. Deze procedure is ontworpen om minimaal invasief te zijn.

In algemene zin, de onbewust of bewust aangenomen houding van het menselijk lichaam.

Een onderzoek om uiterlijke afwijkingen en andere symptomen, die kunnen aangeven of een patiënt een bepaalde medische aandoening heeft, te evalueren.

Stevige weefselbanden die de ruggenwervels verbinden, stabiliteit verlenen voor een goede houding en een breed scala aan rugbewegingen mogelijk maken, met name buigen; "flavum" (latijn voor geel) genoemd vanwege hun gele uiterlijk.

De ligamenten van de wervelkolom, net zoals ligamenten door het hele lichaam, hebben als functie om de nek en rug te ondersteunen en ze helpen verder om de wervelkolom te stabiliseren.

Kromming in de wervelkolom die naar de voorkant van het lichaam wijst.

Lage rugpijn.

Onderrug.

"Lumbaal" verwijst naar de lage onderrug. "Radiculopathie" verwijst naar een reeks symptomen die meestal worden geassocieerd met spinale zenuwcompressie - symptomen zoals pijn, gevoelloosheid, tintelingen en spierzwakte. Radiculopathie is de correcte medische term voor 'ischias'.

Een ruim begrip dat verwijst naar een reeks symptomen die geassocieerd worden met de zenuwen van de lumbosacrale plexus in de onderrug.

een gestandaardiseerde benadering van fysiotherapie voor zowel de beoordeling als de behandeling van lage rugpijn en/of pijn in de benen (ischias).

Acute pijn die kan ontstaan door overmatige of abnormale druk of spanning op de spieren en andere ondersteunende structuren van het wervelkanaal.

Een medicijn (steroïde) dat ontstekingen remt en vaak wordt gebruikt voor de behandeling van abnormale ontstekingen of allergische reacties.

De chirurgische excisie van bot- of tussenwervelschijfmateriaal, met behulp van een microscoop, om zenuwcompressie in de wervelkolom te verminderen.

Een chirurgische ingreep die wordt uitgevoerd met een operatiemicroscoop om tussenwervelschijfmateriaal te verwijderen.

Chirurgie die wordt uitgevoerd via kleine incisies in plaats van een grote incisie

Magnetische resonantie beeldvorming. Een diagnostisch beeldvormingsonderzoek. Een MRI geeft een duidelijk beeld van de zachte weefsels, zoals de tussenwervelschijven, de neurale structuren, maar ook botten. Het is een zeer gevoelig en specifiek beeldvormingsonderzoek voor de wervelkolom, waarbij geen straling gebruikt wordt.

Ruggenmergontsteking.

Ruggenmergaandoening die vaak zwakte of gevoelloosheid in de armen en/of benen veroorzaakt. Het evenwicht wordt soms beïnvloed, met een risico op vallen bij oudere patiënten. Dit kan het gevolg zijn van een vernauwing van het wervelkanaal, daar waar het ruggenmerg erdoorheen loopt. Het komt meestal voor in de nek (cervicale myelopathie), maar het kan ook voorkomen in de thoracale wervelkolom.

Een pijnstiller uit de groep niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen, die wordt gebruikt om lichte tot matige pijn en ontsteking te behandelen.

Een harde brace, ook wel cervicale halsband genoemd, die het hoofd en de nek ondersteunt. Het zorgt voor stabilisatie van de C1-C7 wervels, wat nodig kan zijn na een traumatisch ongeval of na een invasieve nekoperatie.

Elk soort ongemak in het cervicale (bovenste) deel van de wervelkolom.

Een abnormale overgroei van kankercellen in een weefselmassa zoals een tumor of een knobbel.

Chronische zenuwpijn die langs de baan van de zenuw loopt en zich op verschillende manieren kan presenteren, zoals scherpe, doffe, kloppende of brandende pijn.

Een chirurg die gespecialiseerd is in de operatieve behandeling van aandoeningen aan de hersenen, de wervelkolom en andere geïnnerveerde gebieden van het lichaam.

Een chirurgisch specialisme dat zich bezighoudt met de preventie, diagnose en behandeling van het zenuwstelsel, waaronder de hersenen, het ruggenmerg en het perifere zenuwstelsel.

Een combinatie van symptomen die er meestal voor zorgt dat de patiënt mank loopt en moet rusten na een kort stukje lopen. Het kan gaan om lage rugpijn, beenpijn, beenzwakte en gevoelloosheid; deze symptomen kunnen intenser worden bij staan of lopen. Neurogene claudicatie is een veel voorkomende combinatie van symptomen bij spinale stenose, of een vernauwing van zenuwbanen in de lumbale (onderste) wervelkolom.

Neurogene pijn is pijn die wordt veroorzaakt door schade of een ziekte die het zenuwstelsel aantast.

Een term die wordt gebruikt voor het beschrijven van zenuwschade, die kan worden veroorzaakt door ziekte, letsel, degeneratieve aandoeningen of een verscheidenheid aan andere oorzaken. Milde gevallen van neuropathie kunnen resulteren in wisselende uitstralingsverschijnselen, zoals pijn en tintelingen die de baan van de beschadigde zenuw volgen.

Een term die wordt gebruikt om pijn en andere symptomen te beschrijven, die worden veroorzaakt door schade aan een zenuw. Deze zenuwbeschadiging kan het gevolg zijn van ziekten zoals diabetes, zenuwletsel, ontsteking of compressie van een zenuw. Neuropathische pijn kan variëren in ernst. Het kan lokaal blijven op de plaats van de zenuwbeschadiging of zich door het hele lichaam verspreiden en alle spieren of dermatomen die door die zenuw worden geïnnerveerd, beïnvloeden.

Niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen. Medicijnen die worden gebruikt om pijn, zwelling en ontsteking te bestrijden. Voorbeelden van NSAID's zijn aspirine, ibuprofen, naproxen en verschillende receptgeneesmiddelen.

Het gelachtige, binnenste kernmateriaal van een tussenwervelschijf. Het is omringd door de annulus fibrosis, de kraakbeenachtige buitenwand van de tussenwervelschijf.

Geneesmiddelen die pijn behandelen door de pijnperceptie te beïnvloeden, zonder de onderliggende oorzaak te behandelen. Deze medicijnen beïnvloeden alleen de pijnperceptie en behandelen de pathologische aandoening niet. Ze zijn niet zonder risico en worden daarom zorgvuldig gecontroleerd door artsen die ze voorschrijven.

Een tak van geneeskunde die zich richt op de studie, diagnose en behandeling van het skelet, gewrichten, spieren, ligamenten en bijbehorende zenuwen.

Een chirurg die gespecialiseerd is in de behandeling van aandoeningen aan het bewegingsapparaat.

Het natuurlijke proces van botvorming, ook wel osteogenese genoemd.

Een ziekte die de dragende gewrichten aantast, gekenmerkt door de achteruitgang van articulerend kraakbeen, dat leidt tot kraakbeen- en botverlies.

Een osteofyt, vaak aangeduid als een botspoor, is een gladde groei van bot, dat door het lichaam aangemaakt wordt als natuurlijk genezingsmechanisme.

Een meestal leeftijdgerelateerde aandoening, waarbij de botten poreuzer worden en gevoeliger zijn voor breuken.

Verlies van spierfuncties ten gevolge van een onderbreking van sensorische en motorische signalen tussen de hersenen en het ruggenmerg. Verlamming wordt meestal veroorzaakt door een soort beroerte of zenuwbeschadiging.

Een pars fractuur, ook wel bekend als spondylolyse, is een blessure aan de pars interarticularis in het achterste deel van de wervelkolom. Deze stressfractuur komt vaak voor bij jonge atleten en ontstaat waarschijnlijk door bepaalde repetitieve bewegingen zoals bij sporten waar veel gegooid wordt. Zoals bij veel sport-gerelateerde stressfracturen, genezen ze meestal weer.

Een chirurgische ingreep voor de behandeling van een niet-genezen pars fractuur of spondylolyse, die pijn veroorzaakt.

Botprojectie aan de achterkant van de wervel, die helpt de ring rond het wervelkanaal te vormen.

Penetratie door de huid door een naald of ander voorwerp.

Het verwijderen van uitpuilend schijfmateriaal door middel van een in de tussenwervelruimte gestoken injectienaald. Het schijfmateriaal wordt verwijderd met behulp van snij-, zuig- of laserapparatuur. Staat ook wel bekend als percutane microdiscectomie.

Het verwijderen van schijfmateriaal door middel van een injectienaald.

Een procedure die helpt bij het herstellen van gecollabeerde wervellichamen door materiaal in het gecollabeerde deel te injecteren. Omvat vertebroplastiek en kyfoplastiek.

Een term die de overtuiging of angst beschrijft, dat bepaalde bewegingen/activiteiten in meer pijn en letsel resulteren. Patiënten beginnen bewegingen en activiteiten te vermijden, waardoor na verloop van tijd de activiteit en spierkracht kan afnemen, resulterend in het erger worden van de symptomen.

een trainingsmethode die bestaat uit lage belasting flexibiliteit en oefeningen voor spierkracht en uithoudingsvermogen. Het legt de nadruk op de juiste lichaamshouding, de kracht van de core spieren en de spierbalans.

Een patiënt die niet langer dan 24 uur in het ziekenhuis of medische instelling verblijft, maar een bezoek brengt vanwege een diagnosestelling en/of behandeling. Met betrekking tot de chirurgie, verwijst een poliklinische patiënt naar een procedure waarbij de patiënt niet 's nachts in het ziekenhuis hoeft te blijven.

Een term die gedefinieerd is als 'dichter bij het einde' of 'verder naar achteren'.

Een ligament in het wervelkanaal dat helemaal bovenin de wervelkolom begint en eindigt in het heiligbeen. Dit ligament is erg sterk en stabiliseert de wervelkolom.

Een wervelkolomoperatie waarbij een bottransplantaat en/of implantaat op de plek van de tussenwervelschijf wordt ingebracht om spinale fusie te bereiken.

Een spinale fusieoperatie die vanaf de achterkant wordt uitgevoerd. Deze ingreep heeft als doel om de spinale stabiliteit te verhogen bij patiënten met degeneratieve wervelkolomaandoeningen.

(variatie: pseudartrose) In de wervelkolom verwijst dit naar beweging en het niet-fuseren van een mislukte spinale fusie.

Behandeling die meestal bestaat uit het praten over de overtuigingen en zorgen van de patiënt, met als doel om stress te verminderen en het welzijn te bevorderen.

Verminderde functie van een zenuwwortel, veroorzaakt meestal uitstralende pijn, gevoelloosheid, tintelingen of spierzwakte, die overeenkomen met een specifieke zenuwwortel.

Verwijst naar de richting en de afstand dat een gewricht maximaal kan bewegen.

Een diagnostisch hulpmiddel dat elektromagnetische straling (lichtgolven) gebruikt om dichte structuren in het lichaam te bekijken, waaronder botten, spieren en ligamenten.

Een buisvormige bundel zenuwvezels die van de schedelbasis naar de onderrug loopt en die verantwoordelijk is voor het overbrengen van sensorische en motorische signalen tussen de extremiteiten en de hersenen.

Behandeling voor rugaandoeningen, waarvoor één of meer incisies nodig zijn, zodat een chirurg toegang heeft tot de wervelkolom, meestal met het doel om aangetaste wervels, tussenwervelschijven, spieren, ligamenten, etc. te diagnosticeren, verwijderen en/of te repareren.

Enkele gewrichten in het bekken tussen het heiligbeen en de botten van het ilium.

Tussenwervelschijven zijn dikke stootkussens die schokken opvangen voor de wervelkolom en die aangrenzende wervels in de cervicale, thoracale en lumbale gebieden van de wervelkolom, scheiden. Tussenwervelschijven bestaan uit een taaie, vezelige wand (annulus fibrosis) en een gelachtig centrum (nucleus pulposus). Het zijn erg sterke structuren.

Schijf resorptie treedt op wanneer een tussenwervelschijf hernieert en het menselijk lichaam chemicaliën afgeeft die het gelachtige materiaal afbreken en absorberen.

Een aandoening waarbij het materiaal van de tussenwervelschijf is losgekomen en vrij in het wervelkanaal aanwezig is.

Abnormale kromming van de wervelkolom. Het meest voorkomende type, idiopathische scoliose, komt het meest voor bij adolescente meisjes en de oorzaak is meestal onbekend.

De spieren in de nek en rug zorgen voor kracht en beweging. Ze zijn belangrijk voor de houding en stabiliteit. Hoe sterker ze zijn, des te beter voor de wervelkolom.

Spierkramp, beter bekend als spierspasmen, verwijst naar de spontane en onvrijwillige samentrekking van een spier- of spiergroep, wat tot acute pijn leidt.

pijn in de spieren van de rug.

De onwillekeurige samentrekking van een spier, wat vaak resulteert in scherpe, tijdelijke pijn.

De pinnen, platen, schroeven, haken, staaldraden, mesh cages en andere metalen of plastic implantaten, die nodig kunnen zijn tijdens wervelkolomoperaties.

Ontstaat na verloop van tijd wanneer de beschermende kraakbeenlaag van de facetgewrichten in de wervelkolom begint te slijten. Dit is een normaal verouderingsproces en bij de meeste mensen is het niet pijnlijk. Bij sommige patiënten kan het pijn en stijfheid veroorzaken.

Injecties met verdovende middelen en steroïden, direct in of vlakbij spinale zenuwwortels of de epidurale ruimte rondom het ruggenmerg. Spinale injecties worden meestal voorgesteld voor de behandeling van matige tot ernstige zenuwpijn in de nek en rug.

Een lokale, gesegmenteerde of gegeneraliseerde vernauwing van het centrale wervelkanaal door bot of weke delen.

Een afname van de diameter van het wervelkanaal, waardoor er minder ruimte beschikbaar is voor het ruggenmerg en de bijbehorende zenuwwortels; ook bekend als spinale stenose.

De middelste laag van een drielaags membraan dat de hersenen en het ruggenmerg omringt; het spinnenwebvlies wordt ingeklemd door het harde hersenvlies aan de buitenkant en het zachte hersenvlies aan de binnenkant.

Een degeneratieve ziekte die ontsteking van de gewrichten tussen de wervels veroorzaakt, evenals ontsteking van de gewrichten tussen de wervelkolom en het bekken; ook bekend als de ziekte van Bechterew of spondylartropathie.

Het verschuiven van de ene wervel over de andere wervel ten gevolge van een leeftijdsgerelateerde degeneratieve aandoening, zoals osteoartritis of degeneratieve schijfziekte.

Het verschuiven van de ene wervel over de andere wervel ten gevolge van een kleine wervelfractuur; kan door traumatisch letsel komen of het gevolg zijn van herhaalde stressbelasting.

Een fractuur (scheur) in het pars interarticularis, een stukje bot waar het wervellichaam en de achterste werveldelen die de zenuwwortels beschermen, bij elkaar komen.

Een algemene term die verwijst naar leeftijdsgerelateerde degeneratie van de wervelkolom; vaak door elkaar heen gebruikt met de term spinale artritis.

Ontstaat wanneer een van de neurale doorgangen van de wervelkolom - in het bijzonder het wervelkanaal en de foramina - vernauwd raakt vanwege een anatomische afwijking.

Brace.

De beleving dat de wereld extreem veeleisend is en dat de middelen om hiermee om te gaan beperkt zijn. Bij mensen met pijn is gebleken dat stressvolle gebeurtenissen en dagelijkse beslommeringen het leed, de invaliditeit en de pijnintensiteit vergroten.

De handeling waarbij de spieren van de benen, nek, rug, schouders en armen worden opgerekt ter voorbereiding op inspanning; ook gebruikt bij het bestrijden van nek- en rugpijn door de flexibiliteit van de spieren en ligamenten te verbeteren, de belasting op de gewrichten te verminderen en de bloedtoevoer te bevorderen.

Het gebied van de wervelkolom onder het heiligbeen. Het staat ook bekend als het staartbeen.

De letter T gevolgd door een cijfer identificeert een specifieke wervel in de thoracale wervelkolom. T3 is bijvoorbeeld de derde wervel in de thoracale wervelkolom.

Een trainingsmethode die gebaseerd is op de oude Chinese krijgskunst, Tai Chi Quan; benadrukt langzame, gecontroleerde bewegingen om de balans, coördinatie, kracht, flexibiliteit en het uithoudingsvermogen te verbeteren.

Transcutane Elektrische Neuro Stimulatie. Een vorm van elektrische verdoving die wordt gebruikt om de pijnperceptie te blokkeren.

Midden bovenste deel van de rug tussen de cervicale (halsgebied) en lumbale (onderrug) wervelkolom.

Een type implantaat dat wordt gebruikt om fusie te bevorderen tijdens de operatie.

Doet zich voor wanneer een tussenwervelschijf - een taaie maar sponsachtige, ovaalvormige structuur die zich tussen twee wervels bevindt - zijn natuurlijke hoogte verliest, waardoor de wanden van de schijf gaan uitpuilen. Het is een normaal verschijnsel van het verouderingsproces.

duidelijk verkeerde uitlijning of verplaatsing van een of meerdere wervels in de wervelkolom. Subluxatie kan door ernstig structureel letsel resulteren in pijnlijke zenuwcompressie en instabiliteit van de wervelkolom.

Procedure om aan osteoporose gerelateerde fracturen te repareren, waarbij lijmachtig cementmateriaal wordt geïnjecteerd in een gecollabeerde wervel.

Een bot dat onderdeel is van de wervelkolom. (Wervels is de meervoudsvorm van wervel.)

De doorgang waar het ruggenmerg doorheen loopt, omringd door wervels.

De kolom van wervels, tussenwervelschijven, ligamenten, pezen, gewrichten, vocht, zenuwen en ander weefsel, dat door het midden van de rug loopt en als skeletondersteuning voor het bovenlichaam dient, terwijl het ruggenmerg wordt beschermd.

Botten die samen de wervelkolom vormen. (Wervel is de enkelvoudsvorm van wervels.)

Een vorm van lichaamsbeweging waarbij verschillende delen van het lichaam worden uitgerekt en verschillende poses worden vastgehouden om specifieke spiergroepen te versterken.

Zygoapofysair gewricht. Zie ook facetgewrichten.

Verschillende vormen van pijn (scherp, stekend, kloppend, brandend, etc.) die de baan van een zenuw volgen.

Het begin van een zenuw die van het centrale zenuwstelsel aftakt.

Injectie van een lokaal anestheticum en/of corticosteroïden (ontstekingsremmers) in de zenuwschede rondom een zenuwwortel.

Rugpijn komt vaak voor bij zwangere vrouwen door de toegenomen laxiteit van de ligamenten en de veranderde lichaamshouding en biomechanica, tijdens de zwangerschap. Veel zwangere vrouwen hebben ook gemeld dat ze pijn voelden in het achterste bekkengebied, diep in de billen en aan de achterkant van de dijen.

Ook vaak aangeduid als "nekverstuiking of -verrekking" en ontstaat vaak na een kop-staartbotsing. Het herstelt meestal vrij snel weer.

Injecties van steroïden en verdovende middelen in een facetgewricht om pijn en ontsteking te remmen, of om te kijken of het de oorzaak van de pijn is.